Dwurdzeniowe chipy będą znane pod nazwą handlową Itanium 2 serii 9000. Początkowo premiera układów miała mieć miejsce jeszcze w roku 2005.
Najmocniejsza wersja procesora – Itanium 2 9050 – zbudowany jest w oparciu o 1,7 miliarda tranzystorów. Na tą licznę składają się dwa rdzenie (2 x 18,6 mln), pamięc podręczna osobna dla rdzeni – po 16 KB dla instrukcji i danych w cache L1 oraz po 1 MB dla instrukcji i 256 KB dla danych w L2 (łącznie 106,5 mln), 24 MB pamięci L3 (1550 mln tranzystorów) oraz logika i systemy I/O (6,7 mln). Tańsze odmiany posiadają łącznie po 12 lub 6 MB pamięci L3.
Najszybszy model procesora ma pracować z zegarem 1,6 GHz. Jest on o 200 MHz wolniejszy, niż zakładały początkowe plany Intela. Dodatkowo kontrukcja została pozbawiona rozwiązania nazwanego Foxton, które – w wypadku stwierdzenia odpowiednnio chłodnej pracy układu – zwiększało jego taktowanie o kolejne 200 MHz.
Montecito ma konsumować 100 W, co w porównaniu do apetytu swoich jednordzeniowych poprzedników (130 W) oznacza dużą poprawę wydajności na Wat (Intel mówi o wzroście 2,5 raza) oraz wydajności ogółem (wzrost dwukrotny). Ceny z dwurdzeniowe kontrukcje rozpoczynają się od 750 dolarów za Itanium 2 9015 1,4 GHz, a kończą na sumie 3700 USD za Itanium 2 9050 1,6 GHz.
