Dzięki 5-letniej wizie cyfrowego nomady możesz mieszkać na Bali i nie płacić podatków

Pracownicy zdalni, którzy mają nadzieję na mieszkanie w nadmorskich willach położonych na wybrzeżu indonezyjskiej wyspy Bali, mogą wkrótce otrzymać swoją szansę. Indonezyjski minister turystyki Sandiaga Uno powiedział Bloombergowi w poniedziałek, że kraj ten opracowuje nową wizę dla cyfrowego nomady, która ma przyciągnąć turystów wydających więcej pieniędzy.

W przeszłości trzy S to było słońce, morze i piasek (sun, sea, and sand). Teraz zmieniamy je na spokój, duchowość i zrównoważony rozwój (serenity, spirituality, and sustainability)- powiedział Uno.

Indonezyjska wiza cyfrowego nomady będzie obowiązywać przez pięć lat, a kraj nie będzie opodatkowywać dochodów uzyskiwanych z zagranicy. Uno obiecał również szybsze wydawanie wiz i większą częstotliwość lotów w okresie przejściowym.

Bali już teraz jest popularnym miejscem docelowym dla cyfrowych nomadów, dzięki tropikalnemu klimatowi i niskim kosztom życia. Jednak działają oni tam, w najlepszym wypadku, w szarej strefie prawnej.

Wiza cyfrowego nomady ma unormować sytuację

Obecnie przyjezdni mogą otrzymać wizę turystyczną na maksymalnie 60 dni lub, pokonując liczne przeszkody prawne, uzyskać sześciomiesięczne tymczasowe pozwolenie na pracę. Jednak każdy, kto przebywa w Indonezji dłużej niż 183 dni w roku, automatycznie staje się lokalnym rezydentem podatkowym, co oznacza, że dochody z zagranicy podlegają indonezyjskim podatkom.

Indonezyjska wiza cyfrowego nomady uregulowałaby sytuację pracowników zdalnych na Bali, nie wymagając od nich przedłużania wiz co kilka miesięcy i eliminując ryzyko szybkiej deportacji za złamanie przepisów. Zwolnienie z podatku dochodów z zagranicy zmniejszyłoby też obciążenie podatkowe pracowników zdalnych w Indonezji, zmniejszając ryzyko podwójnego opodatkowania.

Praca zdalna nie ma negatywnego wpływu na produktywność – badanie

Indonezyjska wiza dla cyfrowych nomadów byłaby również dłuższa niż wszystkie inne obecnie dostępne wizy w 33 krajach, w tym w Niemczech, Meksyku, Barbadosie i Estonii. Z danych zebranych przez profesora Harvard Business School, Raja Choudhury’ego, wynika, że większość wiz dla tego typu oferuje pobyty trwające od roku do dwóch lat, a najdłuższe z nich przewidują pobyt czteroletni. Większość formalnych programów wizowych dla cyfrowych nomadów zwalnia posiadaczy wiz z lokalnego podatku dochodowego.

Źródło: Fortune