Tanie rozmowy przez Internet – AVM Fritz!Box Fon
Fritz!Box Fon niemieckiej firmy AVM to urządzenie pełniące m.in. funkcję bramki głosowej VoIP, która pozwala na prowadzenie rozmów przez Internet z użyciem zwykłego telefonu analogowego. Dzięki temu można czerpać korzyści z technologii Voice over IP (czyli rozmawiać za grosze), a jednocześnie robić to w taki sposób, do jakiego jesteśmy przyzwyczajeni (czyli za pomocą telefonu, a nie komunikatora, słuchawek i mikrofonu). Oprócz tego Fritz!Box Fon pełni rolę rutera dla niewielkiej sieci, również w tym zakresie oferuje kilka nietypowych funkcji. Zapraszamy do krótkiego zapoznania się z technologią VoIP, jej wydaniem dla użytkowników indywidualnych, a także możliwościami tego niezwykłego urządzenia!
Fritz!Box Fon znalazł się w naszym laboratorium tylko z jednego powodu – oferuje funkcje głosowe, których do tej pory żadne testowane przez nas urządzenie nie miało. To technologia, która ma przed sobą świetlaną przyszłość, o czym wiedzą zarówno setki firm produkujących sprzęt Voice over IP lub oferujących usługi transmisji głosu przez sieci IP, jak i miliony osób wykorzystujących funkcje głosowe popularnych komunikatorów. Dzięki temu prowadzenie tanich lub nawet bezpłatnych rozmów na duże odległości jest od dawna możliwe, jednak na przeszkodzie stoi kilka czynników.
W przypadku oprogramowania do komunikacji przez Internet wadą jest zależność od komputera – musi być on włączony, zaś rozmówcy muszą korzystać z mikrofonu oraz głośników lub słuchawek, co nie zawsze jest wygodne (chyba, że jest to zestaw bezprzewodowy). Z kolei sprzętowe bramki głosowe pozwalające na korzystanie z technologii VoIP i tradycyjnych telefonów są na razie dość kosztowne, więc ich odbiorcami są najczęściej firmy wielooddziałowe, które najwięcej zyskują na tej technologii. Kolejnym minusem jest konieczność ponoszenia opłat – w ramach jednego systemu (np. Skype) rozmowy są bezpłatne, ale komunikacja z telefonami stacjonarnymi czy komórkowymi już trochę kosztuje. I choć ceny są przeważnie niższe niż w przypadku telefonów stacjonarnych, to abonent z usługodawcą najczęściej nie jest związany pisemnymi umowami, w związku z czym opłaty są wnoszone z góry.
Jednak faktem jest, że połączenia realizowane z użyciem Voice over IP są niezwykle tanie, niezależnie od implementacji tej technologii. Na szczęście nie jest to żadna promocja – tak już zostanie, a tradycyjne sieci telefoniczne będą powoli odchodziły w zapomnienie. Duże firmy już dawno zauważyły, że utrzymanie jednej sieci kosztuje znacznie mniej niż dwóch. Tak więc sieć informatyczna obok sieci telefonicznej (albo na odwrót) nie ma sensu – trzeba stworzyć jedną nowoczesną sieć wielousługową, która pozwoli na przesyłanie danych „komputerowych”, dźwięku czy nawet obrazu. Obecnie nie ma żadnych technicznych przeszkód w budowaniu takich sieci. Dotyczy to nie tylko operatorów telekomunikacyjnych, ale także stosunkowo niewielkich firm, które mogą wykorzystać systemy telefonii IP zamiast analogowych sieci telefonicznych.
Tak więc sam fakt eliminacji kłopotliwej, mało efektywnej sieci telefonicznej już daje pewne oszczędności – jej rolę świetnie przejmuje Internet, który bardzo szybko się rozwija, jego szkielet pozwala na transmisję danych z szybkością setek Mb/s. Co więcej, jest to sieć niezawodna, umożliwiająca przesyłanie danych wieloma trasami. Jeśli spojrzymy na to z punktu widzenia transmisji głosu, jest to także sieć tania, ponieważ skompresowana rozmowa potrzebuje pasma kilku lub kilkunastu Kb/s (przy wykorzystaniu popularnych kodeków G.723 lub G.729). Tak więc na jednym łączu o przepustowości 1 Mb/s można prowadzić w jednym czasie przynajmniej kilkadziesiąt rozmów!
Tyko jeden fakt nie sprzyja transmisji głosu przez sieci pakietowe – przez wiele lat nikt nie pomyślał o tym, że będą one służyć do takich celów. Operatorzy dbali więc o przepustowość, nie przejmując się opóźnieniami wprowadzanymi przez wszystkie urządzenia sieciowe. Dla użytkownika nie ma znaczenia, czy dane do przeglądarki albo klienta pocztowego dotrą pół sekundy wcześniej czy później, ale takie półsekundowe opóźnienia podczas rozmowy „na żywo” są bardzo irytujące. Stworzono więc mechanizmy priorytetyzacji ruchu sieciowego, które dbają o dostarczanie pakietów od nadawcy do odbiorcy w odpowiednio krótkim czasie. Zakłada się, że opóźnienia podczas rozmowy głosowej mogą być na poziomie 80-180 ms, zaś odchylenia między opóźnieniami nie powinny przekraczać 20 ms. Właśnie najczęściej tym parametrem różni się sieć „dobrego” operatora od „złego” – ta druga zazwyczaj powoduje krótkie przerwy w rozmowach. Jednak bardzo dynamiczny rozwój Internetu wymusza na operatorach stosowanie nowoczesnego sprzętu, który oferuje wszystkie funkcje niezbędne do przesyłania danych, dźwięku i obrazu. W takich warunkach VoIP ma idealne warunki do rozwoju.
VoIP w różnych wariantach
Voice over IP jest elastyczną technologią, która może być wykorzystywana na wiele sposobów – użytkownicy indywidualni najczęściej korzystają z dwóch rozwiązań. Bardzo rozpowszechnione są komunikatory z funkcjami głosowymi (telefonia internetowa), które samodzielnie zajmują się przetwarzaniem głosu z postaci analogowej do cyfrowej i wysyłanie ich przez Internet. Rozmowa w obrębie sieci nic nie kosztuje, także same komunikatory są darmowe, więc dwie osoby chcące ze sobą porozmawiać w każdej chwili mogą ściągnąć ten sam program i korzystać z niego zupełnie bez opłat.
Natomiast druga propozycją dla tej grupy użytkowników są wszelkie karty pre-paid (Telegrosik, Cheap Tele, Tele24 i wiele innych), dzięki którym rozmowy na pewnym odcinku łącza mogą wędrować przez Internet. Jednak w każdym przypadku sieć komputerowa od telefonicznej jest wyraźnie odseparowana – dotyczy to sieci operatora (Internet oraz Public Switched Telephone Network), jak i sieci wewnątrz firm (LAN oraz Private Branch eXchange).
Firmy coraz częściej korzystają z technologii VoIP w inny sposób – wykorzystują bramki głosowe służące do komunikacji między oddziałami znajdującymi się w różnych miastach lub krajach. Bramka wysyłająca dane przetwarza głos z postaci analogowej na cyfrową, kompresuje go i wysyła przez Internet, zaś bramka odbierająca dane dekompresuje je i przetwarza z powrotem na postać analogową. Urządzenia te są instalowane na brzegach tradycyjnych sieci telefonicznych, dzięki czemu wewnątrz firmy wykorzystuje się normalne telefony, zaś połączenia między oddziałami odbywają się przez Internet. Nie płaci się za impulsy za rozmowy między oddziałami, choć potrzebne jest wtedy łącze o większej przepustowości. Takie rozwiązanie łączy więc dwa światy – tradycyjną telefonię z przesyłem głosu przez Internet.
Coraz popularniejsze są także systemy telefonii IP, które często są utożsamiane z VoIP, choć stanowią skrajny przypadek wykorzystania tej technologii. To rozwiązania w stu procentach cyfrowe, które w ogóle nie potrzebują sieci telefonicznej, ponieważ w całości opierają się na sieciach LAN i Internecie. Telefonia IP wymaga specjalnych telefonów, które w rzeczywistości są specjalizowanymi komputerami ze słuchawką, wyświetlaczem LCD i portem Fast Ethernet, a rolę centralki telefonicznej pełni serwer z odpowiednim oprogramowaniem. W systemach tego typu także stosuje się bramki VoIP, ale właściwie tylko po to, by zapewnić „wsteczną zgodność” z tradycyjnymi sieciami telefonicznymi, na przykład by móc dodzwonić się na telefon stacjonarny czy komórkowy poza firmą.
Jak w tym gąszczu różnorodnych rozwiązań prezentuje się Fritz!Box Fon? Z pewnością jest to sprzęt, który łączy świat telefonii analogowej i VoIP, jednak nie jest przeznaczony dla firm, lecz użytkowników indywidualnych – został więc przykrojony do ich potrzeb. Nie służy więc do łączenia oddziałów firm, jak inne sprzętowe bramki VoIP, lecz do taniego telefonowania przez Internet, jak znane komunikatory (Tele Gadu-Gadu, Tlenofon, Halonet i inne). Jednak w przeciwieństwie do komunikatorów, współpracuje z sieciami różnych operatorów – można skonfigurować wiele kont i zdecydować, że na przykład połączenia ze Słowacją będą realizowane przez sieć jednego operatora, z Niemcami przez sieć drugiego, z telefonami stacjonarnymi przez sieć PSTN itd. Pozwala to wybrać możliwie najtańszych operatorów lub takich, którzy oferują jakość usług na odpowiednio wysokim poziomie.
Ponieważ w domu trudno wykorzystywać ściśle specjalizowane urządzenia (bramki głosowe, rutery, przełączniki, modemy, zapory ogniowe, centrale telefoniczne), Fritz!Box Fon jest rozwiązaniem zintegrowanym, pełniącym niemal wszystkie te role. Można więc powiedzieć, że jest to sprzęt oferujący takie funkcje jak rozwiązania telekomunikacyjne dla firm, lecz w znacznie mniejszej skali.
Podstawowe możliwości urządzenia
Cały czas mówimy o funkcjach głosowych testowanego urządzenia, jednak nie one są podstawą jego działania. Cała seria AVM Fritz!Box zawiera kilka modeli, jest wśród nich testowany Fritz!Box Fon z funkcjami głosowymi i zintegrowanym modemem ADSL, bardzo podobny Fritx!Box Fon ATA (bez modemu ADSL), Fritz!Box Fon WLAN (z modemem ADSL i interfejsem WiFi), a także po prostu Fritz!Box (bez dodatku „Fon”, a więc ruter bez możliwości zestawiania połączeń VoIP). Tak więc wszystkie urządzenia są przede wszystkim ruterami z mechanizmem NAT, pozwalającym na współdzielenie połączenia internetowego. Mają także wbudowany serwer DHCP, stanową zaporę ogniową, a ich konfiguracja odbywa się oczywiście przez przeglądarkę. Na pewno mają więcej cech wspólnych z innymi ruterami, niż różnic.
Fritz!Box Fon ma takie same rozmiary jak każdy inny ruter przeznaczony do zastosowań domowych, może pracować w pozycji poziomej albo pionowej (po montażu np. na ścianie). Ma porty służące do połączenia z siecią lokalną i Internetem, a także zewnętrzny zasilacz, ale do wykorzystania jego wszystkich możliwości niezbędne jest podłączenie większej liczby kabelków. Dlatego też zestaw jest wyjątkowo bogaty, bo zawiera wszystkie kable i przejściówki potrzebne do podłączenia telefonów, komputerów, linii telefonicznej, Internetu.
Fritz!Box Fon jest wyposażony aż w 6 różnych portów. Są to przede wszystkim dwa wyjścia na świat: wyjście z modemu ADSL, a także wyjście linii telefonicznej (oba RJ-11). Teoretycznie jest to jedno i to samo łącze, jednak w przypadku Neostrady trzeba wykorzystać „spliter” i do urządzenia podłączać nie jeden, lecz dwa kable. Kolejne dwa porty (również RJ-11) służą do podłączenia telefonów analogowych lub faksów, które są od siebie niezależne (wiele funkcji można konfigurować osobno dla obu telefonów). Natomiast do podłączenia komputera może służyć zarówno port Fast Ethernet, jak i USB, można do nich podłączyć jednocześnie dwa komputery, a jeśli to za mało, można kupić i podłączyć dodatkowy przełącznik kilku- lub kilkunastoportowy.
A to już sposób wykorzystania urządzenia zaproponowany przez jego producenta.
Ustawienia rutera
Pierwszy etap instalacji Fritz!Box Fona to podłączenie go do Internetu, a także do komputera (sieci LAN) w celu przeprowadzenia konfiguracji. Od razu można podłączyć linię telefoniczną oraz jeden lub dwa telefony (lub faksy) – będą one działały nawet z urządzeniem o domyślnej konfiguracji, ponieważ wszystkie rozmowy telefoniczne będą przekazywane do sieci telefonicznej PSTN.
Wstępna konfiguracja rutera jest bardzo podobna do tej, jaką trzeba przeprowadzić w przypadku każdego rutera z modemem ADSL, na przykład takiego jak opisywany przez nas Pentagram Cerberus ADSL czy Eminent EM4104. Zanim zaczniemy opisywać poszczególne funkcje, musimy przypomnieć, że w każdym takim urządzeniu bardzo wiele zależy od wersji firmware’u – my testowaliśmy urządzenie z najnowszym oprogramowaniem 06.03.55 i opis dotyczy właśnie tej wersji. Urządzenie w domyślnej konfiguracji ma włączony serwer DHCP, a dodatkowo także serwer DNS – dzięki temu jego interfejs konfiguracyjny może być dostępny w przeglądarce nie tylko pod adresem IP, ale także pod adresem fritz.box.
Po dotarciu do interfejsu konfiguracyjnego należy odnaleźć ustawienia modemu i skonfigurować połączenie z siecią operatora. Fritz!Box Fon działa jako ruter i może samodzielnie zestawiać połączenia, więc konieczne jest podanie nazwy użytkownika oraz hasła, a także odpowiednich parametrów VPI/VCI. Urządzenie może także pracować w trybie modemu (połączenie jest wtedy nawiązywane przez oprogramowanie działające na komputerze) albo w trybie RFC 1483/2684 (pozwala to na jego pracę na łączach DSL ze stałymi adresami IP). Te ustawienia wystarczą, by urządzenie mogło nawiązać łączność z siecią operatora, a użytkownik uzyskał dostęp do Internetu.
W razie potrzeby można także w pewnym stopniu zmodyfikować ustawienia sieci LAN, choć możliwości nie są duże. Konfiguracja dotyczy adresu IP rutera oraz maski podsieci, można także wyłączyć serwer DHCP (nie ma możliwości żadnej konfiguracji, np. przypisywania określonym komputerom na stałe adresów IP). Użytkownik ma za to dostęp do listy klientów DHCP. Domyślnie włączona jest także obsługa UPnP (komunikacja jednokierunkowa, z rutera do komputera), dodatkowo można włączyć komunikację w drugą stronę (aplikacje działające na komputerze mogą wpływać ustawienia rutera).
Wśród funkcji spotykanych w innych ruterach znajduje się m.in. stanowa zapora ogniowa, mechanizm NAT, a także Port Forwarding. Ponieważ urządzenie współpracuje także z dynamicznymi usługami DNS, ruter może być zawsze dostępny w Internecie pod tym samym adresem URL, nawet przy zmiennym adresie IP.
Fritz!Box Fon oferuje także funkcje, których nie spotkaliśmy w innych ruterach tej klasy. Użytkownik może wprowadzić do konfiguracji urządzenia informacje dotyczące miesięcznego limitu ilości pobieranych danych (w MB) albo limitu czasu połączenia (w godzinach). W interfejsie dany okres rozliczeniowy jest przedstawiony w formie wykresów, w ten sposób można łatwo zorientować się ile limitu danych lub czasu jeszcze pozostało. Dostępne są też szczegółowe statystyki dotyczące danych odbieranych, wysyłanych, czasu połączeń z Internetem i liczby rozmów telefonicznych. Po przekroczeniu zadanych wartości zapala się kontrolka Info, a ruter może automatycznie odłączyć się od sieci.
Kolejną interesującą funkcją jest Traffic Shaping – kształtowanie ruchu sieciowego za pomocą specjalnych mechanizmów wbudowanych w urządzenie. Są one niezbędne, by zapewnić płynne rozmowy wykorzystujące VoIP podczas przesyłania danych „komputerowych”, jednak twórcy urządzenia postanowili skorzystać z tego mechanizmu w jeszcze innym celu – by ruch wychodzący (np. duże e-maile) nie spowalniał pobierania danych. Taki efekt może występować w innym sprzęcie, w którym pakiety potwierdzające odbiór danych przez komputer są przy natężonych ruchu wychodzącym wysyłane z dużym opóźnieniem. Automatycznie powoduje to opóźnienie pakietów przychodzących i ogólnie wolniejszy transfer danych. Natomiast w urządzeniach Fritz!Box pakiety potwierdzające mają wysoki priorytet, są wysyłane natychmiast, co przekłada się na stały, szybki odbiór danych.
Traffic Shaping jest funkcją domyślnie włączoną, można ją wyłączyć. Niestety, w przypadku rutera ze zintegrowanym modemem DSL trudno dokładnie zmierzyć efekt, jaki daje to rozwiązanie, bo szybkość pobierania danych zależy od zbyt wielu czynników. Idealnym obiektem takich testów byłby ruter z interfejsem Ethernet po stronie sieci WAN, by można go było wpiąć między dwa komputery i wykonać bardzo dokładne pomiary.
Fritz!Box Fon ma także funkcje pomocnicze, które występują w wielu innych urządzeniach. Udostępnia masę informacji dotyczących połączenia z Internetem – zarówno w formie graficznej, jak i w formie szczegółowych tabel. Jest też wyposażony w dziennik zdarzeń.
Oczywiście istnieje możliwość aktualizacji oprogramowania, zdalnego resetu urządzenia, przywrócenia ustawień fabrycznych, a cała konfiguracja może być zabezpieczona hasłem. Przydać się może również to, że konfiguracja odbywa się w dwóch trybach – dla zwykłego i zaawansowanego użytkownika. Wyłączenie opcji Show expert settings powoduje ukrycie wielu ustawień, które nie są potrzebne do funkcjonowania urządzenia. Jeszcze raz warto podkreślić, że wiele zależy od firmware’u urządzenia – wersja oprogramowania, którą zainstalowaliśmy podczas testów, bardzo zmieniła funkcjonalność w porównaniu do wersji poprzedniej.
Kwintesencja
Pora na ocenę najciekawszej funkcji urządzenia Fritz!Box Fon, czyli możliwości oferowanych przez bramkę głosową. Aby je wykorzystać, trzeba mieć konto przynajmniej u jednego operatora VoIP, który odpowiada za skierowanie rozmowy z Internetu do jednej z własnych bram VoIP, ulokowanych na terenie danego kraju. Na przykład gdy Fritz!Box Fon zostanie skonfigurowany tak, by wszystkie rozmowy do Australii (z odpowiednim numerem kierunkowym) były przesyłane przez Internet, trafią one do sieci operatora, ten skieruje je do odpowiedniego kraju, a tam przez własne bramy głosowe do odpowiedniej sieci telefonicznej – na telefon stacjonarny, komórkowy czy też telefon internetowy.
Tak więc pierwszym krokiem jest założenie konta u operatora VoIP – nie musi to być polska firma, choć taki wybór ułatwia parę rzeczy. Rejestracja, konfiguracja kont oraz biling są wtedy dostępne po polsku, łatwiej także o wpłaty (ze względu na dostępność usług takich jak mTransfer czy płatności Inteligo). Jednak największym plusem jest to, że polskie firmy oferują na terenie naszego kraju numery dostępowe, pozwalające na korzystanie z usługi VoIP przy użyciu normalnego telefonu – jest to droższe niż w przypadku wykorzystania Fritz!Box Fonu, ale znacznie tańsze niż standardowe usługi telekomunikacyjne.
Podczas instalacji z pomocą przychodzi strona produktowa Fritz!Box, a szczególnie lista polskich operatorów VoIP. Okazuje się, że jest ich w Polsce kilku, więc jest w czym wybierać. Ponieważ naszym celem nie był test usług oferowanych przez operatorów, a jedynie test urządzenia, losowo wybraliśmy jednego operatora – sieć Halonet należącą do firmy Internet Group SA. Rejestracja i wpłata minimalnej kwoty zajęła kilka minut, a po realizacji przelewu można było korzystać z usług operatora. Na jego stronie WWW znalazły się wskazówki dotyczące konfiguracji naszego urządzenia (a także wielu innych), zaś na stronie Fritz!Box Fonu wskazówki dotyczące konfiguracji urządzenia do współpracy z siecią Halonet i wielu innych operatorów. Tak więc, mimo że Fritz!Box Fon był pierwszym urządzeniem tego typu w naszej redakcji, zakup odpowiedniej usługi i konfiguracja urządzenia nie nastręczyły najmniejszych problemów. Warto dodać, że operator oferuje także oprogramowanie pozwalające na komunikację VoIP bez użycia telefonu, a także dostęp dodzwaniany, który pozwala na wykorzystanie tej technologii przy użyciu dowolnego telefonu.
Logowanie do sieci operatora VoIP odbywa się po podaniu nazwy użytkownika i hasła, tak więc te informacje trzeba wprowadzić do programu konfiguracyjnego Fritz!Box Fonu. Oprócz tego należy podać oczywiście również identyfikator operatora, w naszym przypadku był to „halonet.pl”. Urządzenie nie ma ograniczeń co do liczby kont, więc w jednym czasie można korzystać z usług różnych firm.
Jeśli konto operatora zostało zasilone pewną kwotą, można już korzystać z rozmów głosowych przez Internet, jednak w domyślnej konfiguracji wszystkie są kierowane do sieci PSTN. Trzeba więc stworzyć reguły, które odpowiednio rozdzielą ruch. Jest to bardzo proste – wystarczy podać początkowe cyfry numeru telefonicznego oraz połączenie, które posłuży do komunikacji z danymi numerami. Na przykład gdy podamy 050 oraz konto operatora VoIP, wszystkie rozmowy na telefony komórkowe 0501, 0502 itd. (czyli numery Idei) będą kierowane przez sieć danego operatora. W ten sposób można wybrać odpowiedni sposób łączności dla każdej sieci komórkowej i każdego numeru kierunkowego.
Użytkownik może także w pewnym zakresie skonfigurować obsługę połączeń przychodzących – domyślne ustawienia powodują, że oba telefony (albo faksy) podłączone do rutera jednocześnie reagują na połączenie przychodzące. Można jednak tak ustawić urządzenie, by na przykład jeden z telefonów przyjmował połączenia z tradycyjnej linii telefonicznej i połączenia od niektórych operatorów VoIP, zaś drugi telefon – połączenia przychodzące od pozostałych operatorów.
Po udanej konfiguracji i wykonaniu pierwszych połączeń widać, że wszystko działa idealnie. Fritz!Box Fon wyświetla listę połączeń wychodzących i przychodzących, a także szczegóły: godzinę połączenia, czas trwania rozmowy (w minutach i godzinach), nasz telefon który wykonał/odebrał połączenie, a także numer telefonu, z którym odbywała się rozmowa. Bardzo dokładny biling można uzyskać u operatora, w przypadku Halonet jest on dostępny bezpośrednio na stronie internetowej (po zalogowaniu użytkownika), podaje czas połączenia co do sekundy, a także koszt każdego połączenia co do grosza, choć oczywiście nie uwzględnia połączeń przychodzących.
Fritz!Box Fon oferuje także dodatkowe funkcje związane z obsługa połączeń głosowych. Niektórym osobom może przydać się funkcja Quick Dial, po wciśnięciu klawiszy **7 wybiera się predefiniowany numer połączenia i zatwierdza go krzyżykiem. To duże ułatwienie przy wybieraniu długich, zagranicznych numerów telefonicznych. Jest też udogodnienie dla osób przebywających poza domem czy biurem – Fritz!Box Fon może przekierowywać połączenia przychodzące pod inny numer, a także samemu zestawiać połączenia. Na przykład osoba dzwoniąca z zewnątrz może podać PIN, dzięki czemu będzie mogła wykorzystać urządzenie i rozmawiać za jego pośrednictwem przez Internet (funkcja Call Through).
Nasza ocena
Pora zatem na ocenę przydatności VoIP w takim wydaniu, a także ocenę samego Fritz!Box Fonu. Co do tego pierwszego nie mamy żadnych wątpliwości – VoIP daje korzyści pod każdą postacią, pozwala na korzystanie z nowoczesnej i niedrogiej telefonii, a o jej popularności niech świadczy fakt, że na świecie istnieje ponad 1100 operatorów VoIP (w Polsce kilkunastu). Dzięki tej technologii usługi głosowe mogą oferować nie tylko najwięksi operatorzy mający własną sieć telefoniczną, ale także mniejsi dostawcy Internetu. Od takich rozwiązań nie ma więc odwrotu, tradycyjne sieci telefoniczne z pewnością będą wypierane przez nowsze, bardziej elastyczne i tańsze rozwiązania komunikacyjne.
Niemałe znaczenie w popularyzacji technologii VoIP mają takie urządzenia jak Fritz!Box Fon. Ponieważ jest to pierwszy ruter połączony z bramką głosową testowany w naszej redakcji (podobne urządzenia oferuje DrayTek, Grandstream, Linksys czy Planet), nie mamy porównania z innymi produktami. Oferuje on część funkcji spotykanych w ruterach przeznaczonych do zastosowań domowych, a także kilka dodatkowych możliwości (obsługa UPnP, Traffic Shaping, określanie limitów i śledzenie ich wykorzystania). Jednak w porównaniu z tradycyjnymi ruterami brakuje mu kilku rzeczy, o których musimy wspomnieć. Przede wszystkim ma tylko jeden port Ethernet i jeden USB, więc w razie potrzeby podłączenia większej liczby komputerów trzeba kupić przełącznik (nie dotyczy to wersji bezprzewodowej urządzenia). Początkującym użytkownikom na pewno przydałby się także kreator, który krok po kroku pozwolił ustawić wszystkie parametry. Kolejna sprawa to filtrowanie pakietów – Fritz!Box oferuje stanową zaporę ogniową, ale użytkownik nie ma praktycznie żadnej kontroli nad przepływem danych, na przykład nie może blokować niektórych portów dla ruchu wychodzącego. Serwer DHCP również nie oferuje żadnych możliwości konfiguracyjnych. Urządzenie również nie powiadamia o próbach włamania, nie rejestruje zdarzeń na zdalnych serwerach Syslog. Te cechy powodują, że trudno korzystać z niego w sieciach liczących kilkanaście komputerów – jest to praktycznie rozwiązanie do domu, gdzie są dwa stanowiska pracy z komputerem i telefonem.
Oczywiście możliwość realizacji tanich połączeń głosowych oceniamy bardzo dobrze, choć wpływa na to nie tylko stabilna praca urządzenia. Jest w tym również zasługa polskiego dystrybutora, który na stronie dotyczącej produktu umieścił listę operatorów VoIP i przykłady konfiguracji urządzenia – dzięki temu korzystanie z funkcji głosowych jest bardzo proste. Pozytywne wrażenia to także zasługa operatora, który oferuje dobrą jakość usług – podczas testów nie zdarzyła nam się przerwa w połączeniu, a głos nie był zniekształcony. Fritz!Box Fon jest więc urządzeniem solidnym i wygodnym w użyciu, choć niestety dość kosztownym. Jednak dzięki niemu można zaoszczędzić sporo pieniędzy, szczególnie w przypadku rozmów międzynarodowych i międzymiastowych – jeśli ktoś to zrozumie, z łatwością podejmie decyzję o jego zakupie.
| Zalety | Wady |
|
|
Do testów dostarczył:
HSF Poland
www.hsf.pl
Sugerowana cena brutto (z podatkiem VAT): 676 zł.
